Πάμε λίγο να ζήσουμε στο τώρα,

δίχως να ζυγίσουμε τι δίνουμε,τι παίρνουμε

Να κυλήσουμε όπως τα λεπτά στην ώρα

κι ας είναι μόνο μια στιγμή να ζήσουμε

Φωνάζει, καίει, βράζει

σα τσιμέντο στον καύσωνα

Θέλει να πετάξει σαν το Πήτερ Παν

μα του λεν ότι η αστερόσκονη δεν του πα

Τα παιδιά φωνάζουν

με τα μάτια την αλήθεια

Μα παιδικές φωνές

μουγκρίζουν μες τα στήθια

Πρέπει να τα κάνουμε όλα ίσια

Να επαναστατήσουμε χωρίς

το άγνωστο να αγαπήσουμε

Ποιος εσύ που κρίνεις

από μια εμφάνιση

Ποιος είσαι εσύ που κρίνεις από μια στολή

Εγκλήματα μεγάλα,

άνθρωποι σε τσουβάλια

0 Shares:
Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

You May Also Like
selfie in the forest
Read More

Γιατί Blog

Waking up the Quintessence Πιστεύω ότι όλοι έχουμε να πούμε μια ωραία ιστορία. Mοιράζοντας τις εμπειρίες μας αλληλοστηριζόμαστε…
Read More

Φύγε

Σε είδα κάπου εκείΜε ένα ψεύτικο χαμόγελο πλατύΝα κοιτάς λοξά αριστεράπίσω να με τραβάς– σου φωνάζω πιο σιγά…